Plenitud en el Xuvia

Un relato de Pepe Varela. Publicado no seu blog da Voz

La lámina de azabache tendida sobre el agua represada se dilataba un centenar de metros río arriba, en la base del cañón que formaban las pendientes laderas. Nacía a los pies de un corriente blanda arrugada en crestas redondas y brillantes, para morir coronando un azud acolchado por el musgo. La quietud del aire tibio de la media tarde de julio depositaba sobre la superficie acuosa una vaporosa capa de seda negra, que se hacía espejo oscuro por la tupida sombra de la bóveda que armaban los fresnos y los alisos. En las orillas, el verdor de las falsas acacias desplegadas se repetía en una imagen untuosa que se interponía como una pantalla para escamotear el lecho y sus misterios.
Pero un pálpito presentía que allí estaban las truchas. Con pisadas cautelosas, tanteando el piso para minimizar las ondas que iban a anunciar la intrusión sobre el plano exacto del espejo líquido, se imponía la ortodoxia del método. Selección y jerarquización de objetivos y empezar con lances cortos, ejecutados con dulzura para acariciar la tersura del agua. Cacheando las impenetrables oscuridades abrigadas por los helechos, por las raíces que el estiaje aireó, con presteza pero sin improvisación, con temple. Uno tras otro, en ese espacio menguado, ocho peces respondieron con fiereza al meticuloso paso de la Meps dorada del doble cero.
Tres de las truchas fueron indultadas por la talla, pero alguna de las otras cinco compensó holgadamente el tamaño de las chicas. La secuencia completa tal vez no se haya prolongado más allá de media hora, después de varias de pesca con cuatro capturas en el cesto, pero fue de tal intensidad y precisión, que colmó el ánimo con semejante paz que puso fin a la jornada. Cualquier otro intento, haber cedido a la tentación de la codicia, dejarse seducir por nuevos escenarios aguas arriba, tiznaría el regalo de la plenitud serena.

Salmóns a seca

Esperando que chegue o día de poder lanzar secas (con garantías) a salmóns con gañas de comedia, comparto este enlace con vosoutros.
Non obstante xa aviso con antelación de que o día que consiga clavar un plateado con seca, posiblemente me teñan que ingresar no psquiátrico mais cercano, cunha crise grave e duradeira.

III OPEN MIGUELPESCA 2011

 Se o tempo e o nivel das augas o permiten o día 3 de Setembro terá lugar o III OPEN MIGUELPESCA no couto troiteiro de San Sadurniño.
Paticiparan os clasificados nos torneos oficiosos de mais renome de Galicia, a saber:

• Waldemar
• Santiaguiño do Monte
• Cibeira
• Cidade de Narón

Dende a Sociedade de Caza e pesca Xuvia oficiaremos unha vez mais coma organización técnica e tentaremos que os participantes estean comodos nesta que é a vosa casa.
A maiores a dirección técnica en mans de Alberto Mera da garantía de que todo o proceso competitivo se fará ó milímetro.
Esperemos que os nosos temores con respecto ó nivel das augas queden niso, en temores infundados e que o tempo nos acabe de botar un cable.
Dende estas liñas tamén quero agradecer a achega do Concello de San Sadurniño que comprometeu o préstamo de maquinaria e persoal para adecentar algún tramo do río que está a ser devorado polas silvas.
Nada mais, recordade que as resabiadas troitas do Xuvia esperan por vos.

Enlace: http://www.miguelpesca.com/open%20miguelpesca2011.htm

Dobles soldos. Presuntos furtivos na administración

Galiza, coma España, é un pais incrible.
Resulta que algúns dos nosos funcionarios non deben de cobrar a fin de mes e por iso, necesitan dotarse dun soldo a maiores para asegurarse de ter un soldo polo menos.
Isto non é novo. Recordade aqueles listos da Deputación de Lugo que tiñan unha consultoría paralela que facía chollos para a administración, esa na que eles curraban pouco e por iso tiña que contatar asesorías externas.
Da misma maneira acaban de coller a un artista en Pantín (Valdoviño) que no seu coche oficial de Medio Rural (Servizo de prevención de incendios-Distrito I) levaba 8 kg de percebes e un traxe de neopreno. O que dicíamos: Por complementar.
Pero resulta que isto xa pasou tamen en Medio Rural no caso de Ximonde. O peón que ''paleaba'' salmóns e lampreas do capturadeiro e que finalmente e polos seus compañeiros foi collido coas mans na masa.
O lamentable neste caso foi que si ben o delicuente foi desactivado e trasladado de servicio o seu castigo foi tan irrisorio que da vergoña allea referilo: Tres meses de suspensión de soldo e o traslado.
O que non pode ser é que ante un caso que salpica á honorabilidade dun colectivo capaz e sacrificado, que en moitas ocasións rinde ó 200 %,facendo mais horas das que lle corresponden, se atalle un comportamento desleal cunha sanción irrisoria como no caso de Ximonde.
Esperamos que unha sanción exemplar sirva para poñer a cada un no seu sitio e deixar empatenada  a folla de servicios do colectivo. Eles mesmos reclaman este castigo exemplar segundo comentan fontes do mesmo servicio.
Quedamos á espera.

Tendes mais información en Albertrucho e miguelpesca : http://albertrucho.blogspot.com/2011/07/despues-de-ximonde.html http://www.miguelpesca.com/especiales%20percebes.htm

II OPEN DE PESCA DE REO A MOSCA POR PARELLAS DA SOCIEDADE RIO MANDEO

II OPEN DE PESCA DE REO A MOSCA POR PARELLAS SOCIEDADE RIO MANDEO

Este ano voltaremos aló a negociar, que non pescar (que iso é moi improbable) cós reos mais desconfiados da Gallaecia.
Informaremos dos nosos fracasos, e trunfos se os houbera.
Guillermo ponte as pilas, que este ano non podemos baixar da metade da táboa ¡¡¡

Moscas viaxeiras. Agora Alaska

Non, non me chamedes cabroncete por restregarvos polos morros unha viaxe de pesca.
Lamentablemente as cousas non están como para que me poida permitir unha viaxe de pesca.
O ano pasado xa tiven a miña oportunidade e creo que a aproveitei.
Nesta ocasión un grupo de amigos marcha para Alaska e o seu obxectivo son os salmóns. E digo ben salmóns porque van ter a tiro 5 especies diferentes.
O liante desta expedición foi o gañador do Master Miguelpesca da edición pasada, Mr Delgado, que congregou onda el a un grupo de amigos entre os que está o amigo Brandón.
E claro como sabe da miña querencia polo montaxe de moscas  ''folklóricas'', pois lioume para que lle montara un elenco có que enfrontarse cós reis do Pacífico.
Eiquí tendes os resultados.

sockeye orange

coho blue

comet fluor

ally´s chicle

chum salmon slammer

ally`s verdosa

egg fly flor

egg fly rosa

fat freddy

gamba fluor

gamba laranxa

parakeet de cola de coello

parakeet rosa

a selección que vai para aló

 

 

Parte destes patróns son reinterpetración de creacións de Steve Burke, pero hai creacións da casa como as gambas, que xa pescaron varias especies de mar e  de río e espero que trunfen no país dos paganitos.
Non obstante e en previsión de que haxa continxencias varias (singularmente rexeitamento ou roturas) tamen viaxarán en préstamo para os paises paganitos as miñas moscas de salmón e de tarpón, que a folklóricas non lles gaña ninguén, para asegurar o éxito dos mosqueros galaicos.

Soamente queda desexarlles sorte e forza nos brazos.

Peche de salmón, a troitas...Outra de bichos

A verdade é que os deuses estanse a portar ben conmigo nas últimas xornadas.
Dun comenzo de tempada fatal pola continuación da imbecilidade da apertura dos sen mortes da comarca a 1º de Maio e pola escaseza de zonas de pesca adecuadas para a mosca na comarca ata esa data, pasei a uns días de pesca en Xuño que nin fu nin fa.
Nembargantes levamos un mes de Xullo, que non falando da espada de Damocles que representa a seca que nos leva, está a ser un relaxo baixar ó río.
E as sorpresas continúan río por río.
Así tramos do Xuvia e dos seus afluentes que a xente ten por deshauciados, están a darnos alegrías pescando con mosca, desas sorpresas que xa non esperas.
Continuando coas sorpresas o seguinte en darnos alegría foi o Eo.
Onte un amigo e eu fumos á zona Libre sen morte de San Tirso coa intención de dar por pechado o salmón por este ano. E a cousa pintaba mal. Un forte neboeiro acompañounos toda a viaxe dende Trasancos e non deixaba lugar para a esperanza.
Xa no río deixei que o Jose baixara á postura da Ponte, onde tiña unha conta pendente cun dos plateados do pozo, lingotes de prata xa con titulación universitaria, e que esperemos que perpetúen ese xenio no desove deste ano.
Eu pasei a pescar as tablas augas abaixo e arriba da ponte colgante, pero coa mirada posta nos reos.
Finalmente pasei unha mañá de pesca desas que fan afección.
Algún reo de pequeno tamaño toquei, pero as protagonistas foron as grandes troitas de San Tirso, peleonas e desconfiadas, que rexeitaron varias coores de bichos, pero finalmente sucumbiron ó fluor, o famoso bicho radioactivo, que ten un aspecto de risa (os amigos ingleses preguntaban se era para as arcoiris de piscifactoría) pero conta con resultados contrastados ó longo da península, incluso cós barbos.
Eiquí tendes unhas fotos da xornada.

o escenario de pesca

encestando

algunha non estaba moi convenciada de colaborar

esta é unha mostra das preciosidades que habitan o TLSM

unha irmá mais pequena

outra boa moza

algún reo pequeneiro había. Os seus curmáns maiores eran mais desconfiados

En fín un día para o recordo en compaña do Jose e o can pescador Luka, que en todo momento estivo a vixiarnos.
E toda festa en Galiza, por suposto remata nunha pararota, que por suposto tivo lugar en Amaido, onde Iolanda e Carlos nos trataron como reis. E antes a conversa con Pepe o ganchero para empaparnos da súa sabedoría.
Un día completo.