lunes, 31 de octubre de 2011

Asturias. Normativa para desbaratar as súas poboacións de salmón

Somos un puto país de bandazos, cada vez me caben menos dúbidas.
A proba a tendes  nova normativa de Asturias que vos adxunto http://www.asturias.es/bopa/2011/10/31/2011-21028.pdf
Celebro moito que a administración Asturiana pense no pescadores (cousa que non fixo a anteriro normativa), pero algunha vez se lle ocurrirá pensar nos peixes?
Porque en vez de facer a demagoxia política de permitirlle a un fulano, se non me fallan as contas, apañar 38 salmóns (19 semanas de pesca x 2 salmóns semanais), para cando un cupo racional por río?
O dos 38 salmóns por tempada soamente ten dúas xustificacións: Ou son moitos de familia ou , e é o mais probable, ese artista se vai adiar á comercialización. E isto, en tanto que está prohibida non me parece de recibo.
Non sei, creo que se lles foi a pinza. Dende logo non comparto a normativa que temos en Galicia, sin zonas libres e sempre ultraconservadora, pero isto non me parece.

Por certo caen varias ZLSM, entre elas a de San Tirso no Eo, que pasa a ser couto.
Unha desgracia, porque neste tramo fixen das mellores pescatas a mosca que recordo nos últimos anos. E o mais incrible era que día tras día soamente estabamos pescando nela un par de persoas. Soamente por dúas veces tivemos compaña.
Jose, putadon. Tocará de novo ir ó masificado Xesteira.
En fin, elle o que hai.
Espero enganarme e que isto non sexa a decadencia das poboacións salmoneiras asturianas

jueves, 27 de octubre de 2011

Boas novas do Mandeo. Bo alevinaxe de salmón este ano

Muestreos Mandeo 2011

Fonte: mandeofishing.com/manolo estrada
 
La semana pasada, la Sociedad de pesca Rio Mandeo en colaboraccion con los agentes de Medio Ambiente ha hecho los muestreos de fauna piscicola en el Rio Mandeo.
Unos resultados muy satisfactorios en cuanto a la evolucion del salmon en estas aguas.Parece que de momento no hay problema a la subsistencia de dicha especie visto los resultados del muestreo.
En las zonas de alevinaje de la parte baja del rio se da una concentraccion muy alta (80-90% de esguines) de la poblaccion piscicola.
Unos resultados muy satisfactorios , pues hay que recordar que este rio no ha sido repoblado desde hace muchos años,con lo cual los salmones son autoctonos.
Ahora solo queda esperar que se marchen al mar y  no encuentren obstaculos(redes en la boca de la ria) cuando regresen al rio.


martes, 25 de octubre de 2011

MAL TEMPO, QUE MAL TEMPO ? O que chegou foi un tempo excelente

Os EFECTOS DO MAL TEMPO A choiva non recupera os encoros

Están máis baleiros que hai unha semana e a Xunta di que a súa melloría será lenta
redacción / a voz
Data de publicación:
25/10/2011
O primeiro temporal do outono desatou fortes ventos en Galicia (o refacho máximo, de case 140 quilómetros por hora, rexistrouse en Cuntis) e descargou abundantes precipitacións (o valor máximo en 12 horas mediuse en Mos, con 132,6 litros por metro cadrado), pero a auga caída entre o domingo e onte non investiu a tendencia na ocupación dos encoros de abastecemento, que non parou de baixar desde abril. Segundo datos da Consellería de Medio Ambiente, o nivel actual dos pantanos é do 48,51 %, mentres que hai unha semana, o pasado día 17, situábase no 50,93 %. «A recuperación será lenta, sobre todo no sur. A terra aínda está moi seca», sinalan fontes de Medio Ambiente.
As choivas das últimas horas, con todo, si poderán equilibrar o pobre balance de precipitacións deste mes. Moitas zonas recibiron máis de 50 litros en 12 horas e nalgúns casos máis de 100 (Soutomaior, Ponteareas, Tui e Lousame, ademais de Mos). «Este episodio de choivas supón, por exemplo, a metade de toda a choiva que recibe de media a provincia de Pontevedra e o suroeste da Coruña en todo o mes de outubro», explican en Meteogalicia.
O temporal, ademais, deixou tras de si un reguero de incidencias, sobre todo por problemas en estradas e inundacións de casas e baixos. Emerxencias 112 atendeu 369 entre a unha da tarde do domingo e as sete da mañá de onte, o 60 % delas en Pontevedra (226). Onte, a choiva colapsou a entrada á Coruña pola avenida de Afonso Molina, con colas de 9 quilómetros de coches. En Ourense, a choiva e o vento derrubaron parte dun muro sobre unha estrada en Pereiro de Aguiar, e varias árbores caeron en Manzaneda, Montederramo e O Carballiño.
Hoxe continúa a alerta laranxa no litoral de Pontevedra e do suroeste da Coruña por mar de fondo, con ondas de máis de 4 metros, mentres que no resto da costa será amarela.
Chega a neve
Ademais, reaparece a neve nas montañas do leste de Ourense e Lugo, en principio por encima dos 1.200 metros. Onte mesmo, sobre as dez da noite, comezou a nevar nos Ancares, chegando a acumular dous centímetros de altura, segundo o responsable do albergue.
Mañá, outra borrasca -non tan forte como a do domingo- pasará por encima de Galicia e volverá deixar fortes choivas xeneralizadas e refachos de vento intensas, con alerta amarela en ambos os casos. O venres parece que regresa o anticiclón «e todo apunta a que durará o fin de semana».

Insisto que mal tempo, se a terra e os ríos xa hai mais de un  mes que pedían auga a berros ???
As veces un se cansa de visións urbanitas de praia e ruas enxoitas para o uso de chancletas e tacóns.
Será que para algunha xenta a auga só ten dous contenedores: A botella de auga mineral e o grifo da ducha ???
Insisto, para os que sufrimos polos nosos campos e rios esta é unha noticia excelente.

E que non pare nun mes ¡¡¡

domingo, 23 de octubre de 2011

Praga de Phitophora alni no Xuvia

Esta semana fíxéronme unha pequena entrevista na TVG por mor da praga de Phitophora alni que está a asolar os nosos amemeiros da ribeira do Xuvia.
Este molesto fungo que esta a estragar ribeiras enteiras de toda Galicia, ó meu ver non está recibindo a atención necesaria por parte das institución que deberían coidar da nosa saude forestal, a saber, Producción Forestal e Conservación da Natureza.
Ambolos dous limitáronse a dar a orde de suspender as cortas e manexo de todas as arbores de esta especie entre os meses de Marzo-Outubro, feito que ó meu ver presenta tres perigos:
  • As árbores enfermas siguen no medio fluvial esparexendo as súas esporas (que clase de medida profilactica é esta ?)
  • Estas árbores enfermas acaban por caer no río, provocando atrancos de diversa consideración, e representando un perigo potencial para os usuarios das ribeiras (paseantes, pescadores e gandeiros)
  • Estes atrancos son unha fonte de concentración de lodos de consecuencias desastrosas nos meses de vrao, pola demanda biolóxica de osíxeno tan alta que teñen estes focos de materia orgánica en descomposición.

Antigamente as árbores que secaban (posiblemente por este fungo, pois non me cabe a menor dúbida de que por aquel entón o fungo estaba presente) se cortaban  e aproveitaban na lareira. Conclusión: Fonte de contaxio eliminada. Evidentemente as cousa cambiaron e o uso de madira de ribeira debe estar controlado e restrinxido pero non desbotado. As consecuencias desta política restrictiva están , o meu ver , á vista.

A VER SE SE POÑEN AS PILAS E DEIXAN  A INACCION

Tendes a entrevista neste enlace. Minuto 12:45
http://www.crtvg.es/tvg/a-carta/galicia-noticias-seran-151586

viernes, 21 de octubre de 2011

ECOLOJETAS EN TRASANCOS

Comarca-Adega denuncia las labores de limpieza con maquinaria pesada en el cauce del río Xuvia

E-mail Imprimir PDF
Diario de Ferrol-2011-10-21-022-22732629
  redacción > ferrol   La asociación ecologista Adega de Ferrol denuncia las tareas de limpieza que se desarrollan actualmente en el cauce del río Xuvia, para las que se emplea maquinaria pesada que altera los márgenes y el lecho fluvial. La entidad critica que la Xunta use este tipo de máquinas “sen ningún tipo de control e criterio ambiental”
Adega recuerda que en 2009 ya denunció actuaciones de “limpieza” similares en el cauce fluvial, que “sen ningún control profiláctico e sen criterios ambientais” realizaron talas de árboles de ribera y eliminaron comunidades vegetales de especies autóctonas, mientras se mantenían otras exóticas. Una consecuencia de dichas intervenciones es la expansión del hongo patógeneo Phytophtora alni, que afecta a los alisos y cuyos efectos negativos ya se conocía en otros países europeos, afirman. La Xunta, continúa Adega, fue incapaz de frenar o mitigar los efectos de esta plaga, en la actualidad “totalmente expandida por Galicia”.
La entidad critica que en esta ocasión se haya producido de nuevo la tala de alisos, cuando se trata de una especie, argumentan, que conforma un hábitat objeto de conservación. “Nun momento en que os mellores ameneirais e corredores fluviais de Galicia están a punto de desaparecer, a Dirección Xeral de Conservación da Naturaza acada o máximo nivel de incompetencia, dilapidación e renuncia das súas obrigas”, asegura Adega. La nueva actuación contribuye, añaden, a expandir más las esporas de dicho hongo.

Como podedes ver estes tíos son unha fonte de sabedoría. Non contentos con poñer atrancos ós traballos de retirada de arbolado logo do desastre do Klaus hai 2 anos, agora voltan á carga.
Explícovos: En días anteriores membros desta sociedade coa axuda dun pequeno tractor estivemos a limpar e remexer frezadeiros para que antes das enchentas estiveran listos para a freza dos reos.
Pois ben a estes ''fanómenos'' ós que non lles gusta a intervención humana  sobre a natureza (sic) pois xa están  adenunciar estes traballos de limpeza.
Digo eu xa posto a denunciar, non sería mellor adicarse a denunciar contaminadores e furtivos?
Para isto non teñen tempo?
Cada vez teño mais claro que o movemento ecoloxista ten neste país unha inmadurez crónica que lle impide chegar a acordos con outras entidades que tamen temos moito que decir na practica do conservacionismo e xa xestión do medioambiente.

lunes, 17 de octubre de 2011

Galegos en Canarias. Mosqueando e mosqueados


En días pasados acabo de voltar dunha viaxe ás Illas Afortunadas.
A miña parella e mais eu viaxamos en compaña de outros dous amigos á zona de Playa Blanca, no Sur da illa de Lanzarote.
Se ben era en principio unha viaxe de descanso, organizada a medida das mozas, era mais que evidente que tanto Jose coma eu, tiñamos en mente algo mais que descanso, vulcanismo e praia.
No meu caso xa estivera hai anos en Gran Canaria,e tiña unha idea bastante cabal do que a pesca de mar no litoral canario podía ofrecernos.
Desta maneira os equipaxes, a diferencia dos das rapazas, estaban mais cargados de trebellos de pesca e de ilusións, mais que de roupa.
Concretamente ámbolos dous embarcamos equipos de mosca de artillería pesada, con canas # 10 e carretes con abundante backing.
No caso das moscas levabamos unha mostra das moscas coas que habitualmente pescamos en Galicia, pero tamén grandes moscas para enfrontar os carángidos varios e pequenos túnidos tan abondosos naquelas latitudes.
O caso foi que íamos un pouco á aventura. Non fixemos reserva de ningún tipo en canto a embarcación e no caso de terra levabamos un pouco mais currada a información, pero sen excesos.
O primeiro obxectivo foi a pesca dende terra.
Desbotado o tema da pesca desde peirao, que en Canarias está estrictamente prohibida (en canto montedes a cana xa teredes un vixiante coa libreta sancionadora á man), había que empezar a explorar os arredores da zona turística.
Desta maneira procedimos a madrugar o 2º día da estancia , co gallo de prospectar as zonas aledañas ó hotel, nas que había unha serie de estruturas artificiais (rompeolas) nas que era posible practicar a pesca a mosca a primeira hora da mañá antes da chegada dos bañistas.


zona de pesca en Playa Blanca
Chegamos ás 7:00, aínda con noite. En principio non parecía haber movemento, pero en canto apareceu a primeira luz, uffff...Carreiras e peixe pequeño a brincos por tódolos lados. Para tolear. En poucas ocasións vin cousa tal na costa galega. O caso foi que o intentamos todo: Poppers (evidentemente), slidders, gurgles ...E nada ¡¡¡ Nin caso. Algunha persecución, pero non conseguiamos ver a cara dos grandotes. En cambio os pequenos munxes facían delfineadas sen fin.
Logo do fracaso do primeiro día e como bos galegos (turróns por suposto) voltamos ó día seguinte. O espectáculo, se ben menos escandaloso que o día anterior, tal cual, show must go on. Carreiras, saltos, pero ningunha picada …

Pola cabeciña tamén pasou o intento na Graciosa, pero o día que pasamos á illla as condicións meteorolóxicas non eran as mais adecuadas.para a pesca a mosca Olas duns 3 mts e vento de NE forza 6, fixéronnos desistir. A travesía desde Orzola a Caleta del Sebo foi movidiña e confirmounos que a opción de coñecer o pobo e o Sur da Illa sería o mais acertado. Nada de pesca nun dos destinos míticos da pesca en España. As cousas son así.


zona do Canal del Río. Pasando a La Graciosa
Playa del Salado. La Graciosa
Mosqueiros galegos 0, carángidos canarios 2. Tocaba cambiar de tornas.
Así, asesorándonos na illa decidimos que era hora de darlle paso ós túnidos. Non viaxaramos 2 horas de avión para quedarnos sen carreiras no blue water.
E na illa todo o mundo coincidía en que a xente mais profesional da illa era Tino García e o equipo do Mizu.
O Mizu é un barco de pesca de altura de 17 metros de eslora, totalmente equipado para a pesca de altura. Ten base en Puerto Calero, unha das marinas do Sur da isla.
o Mizu
O seu patrón , Tino, aparte de ser un tipo simpático e boa xente, é dos poucos canarios que levan en activo como skipper de pesca de altura mais de 20 anos.



E ese caudal de coñecemento o aplica cada día igual que o seu segundo de abordo, Mariano.
Boa mostra foi a xornada que compartimos con eles.
Tino xa nos comentara que pola escasa temperatura das augas (21-22 ºC) a pesca grande non estaba arrimando a terra. De feito el que era un dos gañadores habituais do campionato de Marina Rubicón ano tras ano, este ano non participaba neste torneo pola comentada falta de peixes. Durante a nosa singladura puidemos ver como os participantes neste torneo corrían como tolos cara ó norte da illa na búsqueda dalgún dos escasos exemplares presentes, que posiblemente diran o triunfo no torneo deste ano.
Así pois, e aínda facendo unha cacea no camiño cara os caladoiros do Papagayo, que nunca se sabe, estivemos de acordo con Tino que o mellor sería adicar esforzos e tempo ós listados (Katsuwonus Pelamis) e ós medregales (Seriola Dumerilli). 
 

caceando rumbo ós fondeadoiros
Chegando ó caladoiro e fondeados en 25 m. puidemos comprobar que o mar que había era mais do que parecía e que intentara a pesca a mosca dende a proa non era doado. De feito Jose, que ten a cadeira danada, non foi capaz de estar en pé na mesma. Eu fun mais turrón e aguantei case unha media hora pero sen resultados.
O resto da xente quedou na bañeira de popa intentando conseguir cebo vivo para a pesca grande. Pili foi a primeira en puntuar e rapidamente as mans expertas de Mariano anzolaron o peixiño (unha chepa) nun gran anzol que foi soltado á rosa e asegurado na superficie cun globo de látex.




Pouco tempo despois o globo empezou a moverse e Mariano clavou a peza cun xesto enérxico e rápido. A cana, por orde de sorteo, foi adxudicada a un dos ingleses. A loita foi importante e a decir de Tino, posiblemente se tratara dunha mantaraia. A impericia do pescador fixo que o peixe encontrara acobillo no fondo. Pouco masi tarde facemos maniobra para ceibar o peixe do enrronche. No medio da maniobra novo erro do pescador, que non recupera a tempo sedal, e o enrronche é definitivo. Mala sorte.



Pouco despois e cun novo peixe vivo entra outro peixe. E o turno de María, que cede o equipo a Jose. A cousa non é de broma. Parece que hai un becerro do outro lado da liña. Non obstante a pesar dos problemas, Jose templa e manda, e o peixe en poucos minutos aboia ó costado do barco. Un certeiro gancheado de Mariano e para a bañeira. Ledicia xeral pola captura e mais cando lle digo ó pescador que parte da pelexa foi inmortalizada en video.


Jose gramando duro. A súa moza desconfiaba que o peixe o levara, de aí o agarrón.
caras de felicidade do skipper e do pescador

O medregal pesou uns 25 kg e case era tan grande como o sorriso de Jose cando se fotografou con el.
Pouco despois tamén foi collida unha chova (Pomatomus saltatrix) , novamente a cebo, iso si, bastante mais pequena, uns 6-7 kg.



Un rato mais tarde e ante a ausencia de mais picadas, retornamos a porto, iso si, logo de ir dando conta dun xantar que me soupo a gloria logo das emocións vividas. Iso si, polo estado do mar soamente xantamos a tripulación e eu. O resto do pasaxe tiña as mollejas demasiado movidas polo estado do mar.
A verdade que foi un luxo pescar coa xente do Mizu e esperamos voltar canto antes para saldar a conta pendente cós listados.

as rapazas có peixe xunto cun membro da tripulación
a pesar de ser un paquete e non coller nada un non puido sustraerse á foto
Aparte da pesca en si, en Lanzarote podedes matar o tempo contemplando a fauna mariña. Concretamente estivemos buceando tanto nas praias mais cercanas ó hotel como nas cercanas do Papagayo. Estas últimas quizais por estar dentro dun parque teñen unha poboación de peixes variada e abondosa. Eiquí podedes ver fotos subacuáticas dos seus habitantes, entre os que se contan varios peixes tropicais moi vistosos como o peixe verde (thalasoma pavo).

banco de peixe cebo nas praias do Papagayo
peixe lagarto. Un visitante tropical que veu para quedarse. Para min xa eran coñecidos de Nicaragua
as salpas toleaban polo pan
Jose alimentando ós famentos
banco de  ''viejas''. Este é o peixe estrela dos isleños pola súa categoría gastronómica


Se queredes sair de pesca embarcados con garantía a Tino García o podedes atopar nas seguintes señas:

tel: 00 34 636474000
email: tinogarcia@lanzarotefishingclub.net